ابوذر جان بیا فریاد کن هر سو عدالت را
به هم بشکن غرور نابجای اهل مکنت را
بگو از زهد سلمان و صفای سیرت مقداد
به خون خویش امضا کن خط سرخ شهادت را
به طول ریش می سنجند و با آماس پیشانی
در این ویرانه ی تزویر میزان عبادت را
کجا شد آن بهشتی که حریفان وعده می دادند؟
نمی آرند گوئی یادشان پایان مهلت را
ابوذر جان اگر می دیدی این رسم دغل کیشان
فرو انداختی در آتش تردید طاعت را
جهنم شد بهشت ما دگرگون شد سرشت ما
تبه شد سر نوشت ما ببین عمق فضاحت را
نجستم از تو چون کوتاهتر دیوار ابوذر جان
ببخش اوکتای را و این حدیث پر شکایت را!
اوکتای سلامی مهن
پدرام بارانی 